οπισθοδοντία

η

ανθρωπολ. κατάσταση κατά την οποία η μία ή και οι δύο σειρές τών κοπτήρων οδόντων κλίνουν προς τα πίσω, δηλ. προς το εσωτερικό τού στόματος (α. «άνω οπισθοδοντία» β. «κάτω οπισθοδοντία»).

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. opisthodont (< οπισθ[ο]-* + οδούς «δόντι»)].